Νομίζω ότι δεν φοράω ποτέ ρολόι για να μην βλέπω την ώρα και αγχώνομαι να προλάβω αυτά που πρέπει να προλάβω. Μου φαίνεται ότι το ρολόι κλέβει τον χρόνο μέσα από τα χέρια μου. Παίρνει τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτά μου. Προχτές ήταν αργία και είχα την φαεινή ιδέα να στριμώξω μες στη μέρα όσα είχα αμελήσει τόσο καιρό. Έκανα φασίνα, πήγα σε αναπληρώσεις μαθημάτων και μετά μάζεψα τα κομμάτια μου και ξεκίνησα προς το κέντρο της πόλης. Στις 7.30 έφτασα στην Στέλλα, απλώθηκα στον καναπέ της και της είπα ότι δεν θα κάτσω για πολύ, για κανένα μισάωρο μόνο. Στις 8.30 έφυγα βιαστικά γιατί είχα αργήσει για τον επόμενο καφέ και στις 9 καθόμουν αναπαυτικά στην καρέκλα της καφετέριας. Επιτέλους θα ξεκουραζόμουν από το τρέξιμο της ημέρας. 10 η ώρα σκέφτηκα, γιατί να μην πάω να βρω λίγο την Αναστασία και τον Δημήτρη που θα ήταν κάπου εκεί και θα τριγυρνούσαν, και είχα τόσο καιρό να τους δω; Και στις 10.45 βρεθήκαμε για βόλτα. Περπατήσαμε λίγο πιο γρήγορα στον δρόμο για τ...