Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πηγαία φιλοσοφία / φιλοσοφία περί πηγής


1. Αρχή θεμελιώδης και ανεξαίρετη: Όπου κι αν βρίσκεσαι, σκάβε βαθιά. Κάτω είναι η πηγή. (Νίτσε)

2. Αν οι εμπειρίες μας και η ζωή μας έτσι όπως τη ζούμε προκύπτει από τις επιλογές μας, κι αν όντως είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων μας, τότε όλα είναι απόρροια μιας κάποιας πρώτης πηγής- της πηγής μας. Και άρα η πηγή αυτή είναι η αρχή των πάντων.

3. Όλα ξεκινούν από μια πηγή που βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Γιατί επιμένουμε να σταματάμε πάντοτε με δέος σε κάθε καημένη πέτρινη βρυσούλα που πετυχαίνουμε στην άκρη του δρόμου; Και γιατί εκστασιαζόμαστε τόσο με την ποιότητα του τρεχούμενου νερού, χύνοντας επιδεικτικά το εμφιαλωμένο περιεχόμενο ενός μπουκαλιού για να το γεμίσουμε με το ίσως μολυσμένο από απόβλητα ή κατουρημένο από κάποιο ζώο νερό;

Απάντηση: Επειδή είναι αυθεντικό, "καθαρό", αγνό, είναι το πρώτο νερό, αυτό που είχε δημιουργηθεί από την αρχή του κόσμου και δεν χρειάζεται εξηγήσεις, αίτιο-αιτιατό, θυσίες, λεφτά και υποσημειώσεις. Και κάθε φορά που θέλουμε να το σκάσουμε από μια ζωή που συνεχώς φιλτράρεται, παίρνουμε τον δρόμο για την πηγή στη μέση του πουθενά, γνωρίζοντας ακριβώς πού να την αναζητήσουμε.

4. Αν ο Μάριος της Α' Δημοτικού συλλάβιζε την πηγή ("π+η=πη, γ+η=γη, πη-γή, σωστά κυρία;") θα την έβρισκε όμορφη λέξη, αφού κανένα γράμμα δε μοιάζει με τα άλλα· ακόμα κι αν έχει δύο η, το πρώτο είναι επιτελεστικό και το δεύτερο πολλά υποσχόμενο μιας έννοιας με προοπτική, με συνέχεια και βάθος. Το π είναι η βάση, το στέρεο ξεκίνημα, όπως οι πέτρες που μ' αυτές τη χτίσανε και στέκεται άθικτη για εκατομμύρια χρόνια, και το γ... το γ είναι η γαργαρότητα και το συνεχές υγρό κελάρυσμα που σε ηρεμεί. Κι όσο κι αν ο Saussure επέμενε ότι η γλώσσα είναι μια σύμβαση και η ονοματοδοσία των λέξεων αυθαίρετη, ο Μάριος που είναι 6 χρονών και πιστεύει σε νεράιδες και παραμύθια θα ήταν σίγουρος ότι η πηγή δεν λέγεται τυχαία έτσι.

5. Και μιας και αναφέραμε το διαρκές γ ας το παραδεχτούμε, η πηγή είναι μια λέξη μουσική, με νότες, διέσεις-υφέσεις και αρπίσματα. Λέγοντας πηγή, ηχεί μέσα μας το γ, το ρ του ρυακιού της που ρέει ασταμάτητα, το τς από τα πουλάκια που κελαηδούν ολόγυρα και το λ, από το κελαρυστό νερό που κυλάει.

6. Όλες οι λέξεις που παράγονται από την πηγή θησαυρίζουν τη γλώσσα μας με την αίσθηση του μοναδικού, ο πηγαίος (έρωτας, χιούμορ, έμπνευση), ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο που γεννήθηκε στις πηγές του Ωκεανού και ο πηγόρρυτος (~μελίρρυτος) λόγος που μαγεύει το κοινό.

7. Αν το 3.000 μ.Χ. παρατηρούσε κάποιος με προσοχή μια πηγή- κρήνη- στέρνα του χωριού θα γελούσε με την όψη της και την τόση σημασία που της δίνουμε, γράφοντας ποιηματάκια και μυθολογίες γι' αυτήν. 

8. Πηγή, Χρυσοπηγή, Αστεροπηγή θα λέγαν μια ψιλόλιγνη κοπέλα του χωριού, νοικοκυρά και χρυσοχέρα, καλόκαρδη κι αγαπητή σε όλους. Σαν αυτήν του Ερωτόκριτου που "ήτονε τσ' αρετής πηγή".

9. Είναι η ιδέα μου ή το όνομα Πηγή ήταν από πάντα φορτισμένο με τη φιγούρα μιας ποθητής-μαγικής κοπέλας; Πηγαίες, Ναϊάδες, Ωκεανίδες, Δρυάδες, Κρηναίες κ.α. ονομάζονταν οι παιχνιδιάρες νύμφες που προστατεύαν το γλυκό νερό, παίζοντας κρυφτό στις νεραϊδοσπηλιές και κυνηγητό με τον αιθέρα. Λένε ότι ήταν σχεδόν αθάνατες.

10. Η γιαγιά μου το λέει δηλαδή. Μου το επιβεβαίωσε μια νύχτα που τη ρωτούσα τι πιστεύει για τη ζωή. Όμως οι έγκυρες Πηγές πληροφόρησης δεν αναφέρουν πουθενά κάτι τέτοιο.

11. Γι' αυτό πλέον ψάχνω μόνη μου. Και ελέγχω ας πούμε πώς χρησιμοποίησε την πηγή στην ψυχοθεραπεία ο Μπρόιερ, ο διάσημος ψυχίατρος του 20ου αιώνα: Προκειμένου να εξαφανίσει τα υστερικά συμπτώματα και τις εμμονές μιας κοπέλας, ερεύνησε την αρχική αιτία, την πηγή τους. Όταν την ανακάλυψε, έβαλε την ασθενή να την ξαναβιώσει, ώστε να εξαφανιστούν. (Θεωρία Άννας Ο. - 1η προσπάθεια)

12. Αλλά έκανε λάθος. Κατάλαβε εκ των υστέρων ότι για να θεραπεύσει την τρέλα κάποιου έπρεπε να βρει, όχι από πού πηγάζει, αλλά τι αντιπροσωπεύει γι' αυτόν η εμμονή, ποια ιδέα καθρεπτίζει πάνω του. (Θεωρία Άννας Ο. - 2η προσπάθεια και τελευταία)

13. Ακολουθεί το σύστημα «π <-- η <-- γ <-- ή». Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν βρίσκει πουθενά την ηρεμία: πλήττεται από άγχος, στεναχώρια και μοναξιά. Αιτία: οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής. Αιτία γρήγορων-ρυθμών-ζωής: ανάγκη περισσότερων χρημάτων. Αιτία ανάγκης-περισσότερων-χρημάτων: επιθυμία για κάλυψη δευτερευόντων αναγκών. Aιτία επιθυμίας-κάλυψης-δευτερευόντων-αναγκών: για να βρει την ηρεμία. Να μην αγχώνεται, να μην στεναχωριέται και να μην νιώθει μόνος.

14. Το σύστημα «π <-- η <-- γ <-- ή» εφαρμόζεται παντού, γιατί όλα (τα αιτιατά) προέρχονται από μια προηγούμενη πηγή. Το σύστημα «Σβάιτσερ» π.χ. δεν είναι παρά μια μέθοδος πηγής, όπου κάθε λέξη ανάγεται σε μια άλλη ιδέα, κάθε συμπέρασμα σε μια ιστορία. Για να καταλάβεις το σημαίνον πρέπει να γυρίσεις πίσω στο σημαινόμενό του.

15. Άρα γυρνάμε και πάλι στην αναζήτηση των πρώτων πηγών. Είναι τα χρήματα πηγή ευτυχίας; Ποια είναι η πηγή των συγκρούσεων και των προβλημάτων; Και πού τελοσπάντων βρίσκεται η πηγή της αθανασίας να πάω να πιω μια γουλιά;

16. Είναι τα χρήματα πηγή ευτυχίας...; Όσα ηλίθια ανέκδοτα και αν ακουστούν για το ότι τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά μπορούν να αγοράσουν μια Φερράρι (και άρα την ευτυχία), όλοι μας ξέρουμε καλά πως δεν ανησυχούμε για τις άδειες τσέπες μας όταν ακούμε μουσική, κάνουμε έρωτα ή ταξιδεύουμε προς υπερωκεάνιους προορισμούς.

17. Πηγή των συγκρούσεων και των προβλημάτων είναι οι Άνθρωποι και η απληστία τους να εξουσιάζουν κάτι που δεν τους ανήκει (πόλεμος) και δεν τους άνηκε ποτέ (σχέση).

18. Σε µια από τις ψηλότερες κορυφές του Χελµού, µέσα από ένα θεόρατο κι απότοµο βράχο, ξεπηδάει η πηγή της Στύγας ή της "αθανασίας", όπως είναι γνωστή τα νεότερα χρόνια. Σ' αυτήν έφερε η θεά Θέτιδα τον γιο της Αχιλλέα και τον βούτηξε µέσα για να γίνει αθάνατος. Όµως η φτέρνα του απ' όπου τον κρατούσε δε βράχηκε κι ήταν το µόνο τρωτό σηµείο στο οποίο πληγώθηκε και σκοτώθηκε στην Τροία. Κι αν και εμείς δεν πιστέψαμε ποτέ στην ιδιότητα αυτής της πηγής, γιατί γίναμε καλοί χριστιανοί και δύσπιστοι στις αρχαίες δοξασίες, ψάλλουμε με την σειρά μας την Κυριακή τον ύμνο στην «πηγή της Ζωαρχίας».

19. Ίσως η πηγή του μικρού πρίγκιπα (παραλλαγμένο πηγάδι), που ήταν σίγουρος ότι υπήρχε κάπου μέσα στην έρημο, είναι ο μόνος τρόπος για να κοιτάξουμε κατάματα την ματαιότητα της ύπαρξης μας. Όσο κι αν γράφουμε τραγούδια και βιβλία, όσο και αν προσπαθούμε να γραπωθούμε απεγνωσμένα απ' το τώρα, αν δεν πιστέψουμε σε αυτήν την κατά τ' άλλα απίθανα τοποθετημένη πηγή στη μέση της ερήμου, δεν μας σώζει...

20... τίποτα; Οι Άνθρωποι, τα άδικα, αλαζονικά όντα που αναφέραμε πιο πριν, είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας. Οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά. Πας στη μέση ενός παραδείσου με καταπράσινα λιβάδια, χρυσά κυκλάμινα, έναν ήλιο που φιλάει τον ουρανό και (τι άλλο;) μια δροσερή πηγή, αλλά βαριέσαι αν είσαι μόνος. Και βγαίνεις το βράδυ για μπύρα με τον κολλητό, για να χαζολογήστε και να θάψετε το αφεντικό, και νιώθεις πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Οι άνθρωποι δίπλα μας δεν αναιρούν την ματαιότητα, αλλά τουλάχιστον μαζί τους τολμάμε να την περιφρονήσουμε και να της βγάλουμε τη γλώσσα κοροϊδευτικά. Είναι οι πηγές μας.

21-26. Στις εξής προτάσεις θα ήθελα να αναλύσω όλες αυτές τις πηγές που προσπερνάμε και δεν δίνουμε σημασία καθημερινά γιατί τις συνηθίσαμε: τα δύο αυλάκια που τρέχουν από τα μάτια ενός νηστικού παιδιού που ζητιανεύει, τις "άλλες" ιαματικές πηγές (μουσική/ήλιος/σεξ) που μας γιατρεύουν εξωφυσικά, την πηγή της έμπνευσης, της ενέργειας, την πηγή του φωτός... Αλλά βαριέμαι.

27. Αρχή θεμελιώδης και καταληκτική. Ένδον σκάπτε. Ένδον η πηγή του αγαθού και αεί δυναμένη αναβλύειν εάν αεί σκάπτης. (Μάρκος Αυρίλιος). (=Σκάβε μέσα σου. Μέσα σου βρίσκεται η πηγή του καλού και μπορεί να αναβλύζει πάντοτε, αν πάντοτε σκάβεις). Αν ισχύει ότι όλοι είμαστε πηγές για κάποιους άλλους, κι αν όλοι αναζητούμε τις πηγές που θα μας λυτρώσουν, τότε ας γίνουμε εμείς η πηγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.

28. Επειδή εμείς τη φτιάχνουμε την ευτυχία μας, ψάχνοντας αυτή τη Ζωοδόχο Πηγή που θα δώσει νόημα στην ύπαρξη μας, και

29. επειδή η Πηγή σύμφωνα με τον Πλάτωνα είναι αρχή κινήσεως και τα πάντα ρει,

30. κάθε μας μέρα είναι ένα καινούριο ξεκίνημα για να τη  βρούμε.

31. Τη δροσιά της να 'χουμε.





γιαναφτασειςστηνπηγηπρεπεινακολυμπαςαντιθεταμετορευμα






31 παραλλαγές για τη λέξη πηγή - σύμφωνα με το σύστημα Σβάιτσερ   https://sanejoker.info/2013/11/glass31b.html

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Με αγάπη, Covid-19

Μαζεύτε τα και σπιτάκια σας. Έπρεπε να το είχατε κάνει καιρό τώρα, αλλά η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και ήρθα να σας θυμίσω κάτι. Το ότι έχετε ξεπεράσει κάθε όριο το ξέρετε. Το ότι καταστρέψατε το περιβάλλον, σκοτώσατε ολόκληρους λαούς, θεοποιήσατε το χρήμα. Αλλά πλέον κάνετε το χειρότερο από όλα, και το πιο ηλίθιο : Καταστρέφετε λίγο-λίγο τους εαυτούς σας. Με τα σόσιαλ μίντια και τα έτοιμα φαγητά, με τις βιαστικές συναντήσεις και τις ταχύτατες σπουδές, ξεχνάτε το πιο σημαντικό. Ξεχνάτε να βρείτε χρόνο για την οικογένεια σας, για τους φίλους, όχι αυτούς που σας έδεσε η ρουτίνα, τους άλλους, τους κοντινούς που είχατε για δεδομένους. Ξεχνάτε να διαβάσετε πολυσέλιδα βιβλία, να εμπνευστείτε, να παίξετε μουσική. Να βρείτε χρόνο να αναλογιστείτε πού πάτε, αν άξιζε το μονοπάτι που πήρατε, χρόνο για να δείτε την ζωή σας (αυτή την καθημερινή τρέλα) από έξω. Πέρασε καιρός τώρα που δεν βρήκατε ευκαιρία να κάνετε ένα δύσκολο φαγητό, να πάτε για τρέξιμο στο δάσος, να ...

Μετακίνηση 7

Ξυπνάς το πρωί, πίνεις ένα σύντομο καφέ. Ή μπορεί να είναι και μεγάλος μπροστά στο λάπτοπ, με ανεβοκατέβασμα αρχικής σελίδας. Και έπειτα πρωινό. Τώρα ήρθε η ώρα να δουλέψεις. Κλείνεις facebook, ανοίγεις zoom. Πόσες ώρες κοιμήθηκες χτες; Ούτε που θυμάσαι. Ούτε που θυμάσαι πότε σε πήρε ο ύπνος ο βαθύς. Πάντως πριν από αυτό στριφογυρνούσες νυσταλέα στον καναπέ, μπροστά απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο που θυμίζει 2019. Όμως είναι 2020, και σκεφτόσουν, ναι τώρα θυμάμαι, τι διάολο θα κάνεις μόλις τελειώσει όλο αυτό. Βασικά δεν σκεφτόσουν, ονειρευόσουν. Του χρόνου, που όλα θα είναι κανονικά, θα πας σε ένα σπιτάκι που θα το γλύφει το Αιγαίο και θα μετράς τα μπάνια που έκανες στα δάχτυλα, όπως παλιά. Κι αν μείνεις στην πόλη, θα βγαίνεις τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα σε ταβέρνες, κι άλλες σε κουτούκια και σκοτεινά μπαρ, μέχρι τις δύο - κι ας είσαι μεγάλος για αυτά. Θα κάνεις νέα χόμπυ… Χόμπυ και φίλους που θα σε εμπνέουν και θα σου μαθαίνουν κάτι καινούριο για να γίνεσαι κι εσ...

Πού πάει όταν φεύγει ο έρωτας;

Πού πάει;; Πού πάει;; Τώρα… ρωτάς όντως; Γίνεται φυσαλίδες στην κρέμα του φρέντο καπουτσίνο που παρήγγειλες ένα απόγευμα στο αγαπημένο σου μαγαζί, στην ιδανική πόλη. Γίνεται σαπουνόφουσκες στα σκοινιά του περιπλανώμενου, και κάπου ανάμεσα στις ίριδες που πλευρίζει ο ήλιος, εκεί πάει και κουρνιάζει ο έρωτας γιατί δεν του αξίζει κάτι λιγότερο, κάτι πιο συνηθισμένο. Γίνεται… αναπάντητα ερωτήματα. Χάνεται ανάμεσα στους καπνούς των μπαρ που δε σύχναζες παλιότερα. Πηγαίνει και στρογγυλοκάθεται (ναι, στρογγυλοκάθεται) στο πίσω βαγόνι της β’ αμαξοστοιχίας κι αναρωτιέται αν άξιζε που έμεινε τόσο καιρό στον προηγούμενο σταθμό. Κρύβεται κάποιες φορές -γιατί φοβάται ότι θα εξαφανιστεί οριστικά-  σε όλες εκείνες τις αναμνήσεις που δεν γίνεται να είναι τόσο απλές κι εσύ να τις βλέπεις μαγικές. Κι όταν έρχεται η ώρα του να αποχωρήσει, γιατί πάντα αποχωρεί, σε κοιτάζει με βλέμμα λάγνο και σου κάνει το σινιάλο κινητού τηλεφώνου “ hey babe … call me back...

Αστεροποιώντας

Να την. Αυτή είναι η Ανλή. Ξυπνάει κάθε μέρα στις 7, καβγαδίζει με το ξυπνητήρι που δεν κλείνει, βάζει μισοκοιμισμένη τα καλά της ρούχα και πίνει ένα βιαστικό φρέντο εσπρέσο στο δρόμο για τη δουλειά. Στη διασταύρωση Εγνατία με Λαγκαδά,   η κίνηση μπλοκάρει, ο καφές τελειώνει και ανοίγει δυνατά το ραδιόφωνο μήπως την ξυπνήσει λίγο παραπάνω μέχρι να φτάσει στην υπηρεσία της. Πετυχαίνει το καινούριο τραγούδι του Ian Brown , του τραγουδιστή των Stone Roses . Η Ανλή είναι δημόσιος υπάλληλος και κάνει ό,τι κάνει κάθε δημόσιος υπάλληλος. Από τις 8 έως τις 4 καθημερινά, συνεργάζεται με ανθρώπους βαριεστημένους, ανέχεται ανυπόφορες καταστάσεις και εξυπηρετεί χιλιάδες δυσαρεστημένους πολίτες. Όταν το ρολόι δείξει 4, ξεπαρκάρει το αμάξι της και παίρνει το δρόμο του γυρισμού. Κλείνει στο πορτ-μπαγκάζ της όλες τις γκριμάτσες θυμού και όλα τα άδεια, νεκρά βλέμματα που συνάντησε μες στην μέρα της. Κάποιες φορές καθώς επιστρέφει από τη διασταύρωση Εγνατία με Λαγκαδά, όπου όλα...

Τα Αστερούσια βουνά των Ματάλων

  Τα βουνά που ενώνουν τις παραλίες της νότιας Κρήτης λέγονται Αστερούσια. Πήραν το όνομά τους από τον πρώτο βασιλιά της Κρήτης, τον Αστέριο, αν και οι ντόπιοι το συνδέουν λανθασμένα με τα εκατομμύρια αστέρια τους. Αυτό το καλοκαίρι πέρασα ένα μήνα να τα χαζεύω, αλλά αυτό το κείμενο δεν είναι ούτε για τα βουνά, ούτε για τα αστέρια. Μιλάει για τη ζώνη της ασφάλειάς μας, τους σύγχρονους χίππηδες και τις λέξεις που εξαφανίζονται όταν τις χρειάζεσαι πιο πολύ. Ή αλλιώς για τα τρία στάδια των μοναχικών ταξιδιών. Το κακό με τα καλύτερα ταξίδια είναι ότι δεν μπορείς να τα κάνεις με παρέα. Οι φίλοι σου ποτέ δε θα έχουν χρόνο. Ή λεφτά. Ή και τα δύο. Κι έτσι θα πρέπει να κάτσεις στα αυγά σου ή να τραβήξεις προς έναν καινούριο δρόμο, ακόμα κι αν τον φοβάσαι. Αυτό είναι το πρώτο βουνό που συναντάς- ο φόβος. Αν το ξεπεράσεις, μην ανησυχείς, ακολουθούν τόσα μεγαλύτερα που αυτό φαντάζει λοφάκι μπροστά τους. Καταρχάς ξεκινώντας να ζήσεις την ζωάρα που είχες σχεδιάσει, τα πλάνα σου ναυαγούν το ένα μ...

Τα σχεδόν κανονικά παιδιά

1-12-2008 Στην τάξη έχουμε θρανία φέτος όχι μαξιλάρια και σκαμπό όπως πέρυσι και πρέπει να καθόμαστε στα θρανία χωρίς να σηκωνόμαστε ούτε να ξύσουμε γιατί πετάμε τα ξυστράκια ο ένας στον άλλον και γίνεται οχλοβοή έτσι λέει η κυρία και καθόμαστε στα θρανία και γράφουμε ένα σωρό γράμματα και μέχρι τα Χριστούγεννα είπε η κυρία θα έχουμε κάνει και το β και το δ ακόμα και ένα ο που δεν είναι κανονικό ο, είναι το αδερφάκι του είναι, είναι το ο που μοιάζει με πωπός, ω.  Αλλά εγώ περιμένω πως και πως να μάθουμε το β που ξεκινάει το όνομά μου, Βαγγέλης, και το β θα το κάνω καλό γιατί η μαμά με πήρε ένα καλό μολύβι που η μύτη του δεν σπάει, κάνει μόνο καλά γράμματα και στρογγυλά. Κι εγώ ζωγράφισα μ' αυτό μία επίθεση και κανόνια και πλενομπίλ και λεωφορείο, μια μάχη σαν κι αυτή που παίζουμε κάποτε στα διαλείμματα με τους φίλους μου που μαζευόμαστε και παίρνουμε φόρα και δίνουμε φάπες ο ένας στον άλλον και πέφτουμε πάνω στην πλάτη μας, εκτός βέβαια από τον Ιάσονα που δεν πέφτει ...

Το ρητό του Λουντέμη και το ρίσκο της φιλίας

Η φιλία κρατάει μονάχα μια μέρα . Κάθε μέρα πρέπει να της αλλάζεις βρακί  είπε ο αγαπητός Μενέλαος Λουντέμης στοχαστικά και μετά συνέχισε να γράφει για αστέρια και λουλούδια... είπε, γιατί ήξερε! Όπως ήξεραν και τόσοι άλλοι άνθρωποι από την αρχαιότητα έως σήμερα που ωρύονταν ότι "η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα" και ότι "πρέπει να κάνουμε φίλους- όχι υλικά αγαθά" και ότι "το να περπατάς με έναν φίλο στο σκοτάδι είναι πολύ καλύτερο από το να περπατάς μόνος στο φως". Όλοι τα ξέρουν αυτά · άνθρωπος χωρίς φίλους δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Για αυτό και ο εσωστρεφής Καζαντζάκης είχε για φίλο του τον "λεύτερο" Ζορμπά, ο απροσάρμοστος  Sherlock Holmes  κόλλησε με τον φυσιολογικότατο  Dr . Watson και ο Μίκυ, ο κύριος Τέλειος, δεν αποχωριζόταν ποτέ τον Γκούφυ. Όλοι έχουμε φίλους που μπορεί φαινομενικά να μην ταιριάζουμε αλλά αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης και μπλα μπλα... Το ερώτημα όμως είναι: Μπή...

Σαν έρημα καράβια

Στην αρχή έρχεται το πρώτο έτσι είναι η ζωή , παιχνιδιάρικο και γλυκόπικρο, όπως οι μπουκίτσες λαχανικών που μας τάιζαν οι γονείς με αστείες, αεροπλανικές κινήσεις. Μετά, έτσι είναι τα πράγματα. Και «είναι οκ». Εκεί που ποτέ δεν τα άφηνες να πέσουν κάτω και τα διόρθωνες, τα πασπάτευες, τους άλλαζες τα φώτα, τώρα αποδέξου τα, αλλιώς πάρ’ τα ψυχολογικά σου και προχώρει. Και τέλος έτσι έχει η κατάσταση. Θέλεις, δε θέλεις . Καιρός να κάνεις μόδα την πραγματικότητα, όσο μπορείς κι όσο αντέχεις. Κι αν έπλεες πάντα με ούριο άνεμο, ή έκανες με πείσμα να φουσκώσει το πανί, κάποτε έρχονται στιγμές σαν έρημα καράβια/ και σαν ξωκλήσι στην κορφή/ σα γερακιού πορεία και σαν ξεκούρδιστη χορδή,  που  πονάνε πολύ . Και έχει άπνοια.   ~~~ Ωστόσο, κάποτε γνώρισα μια κοπέλα, μάλλον, δεν τη γνώρισα αλλά ένιωσα σαν να την ήξερα. Ο Παύλος τη γνώρισε και μας το είπε: Μια κοπέλα στη Νάξο ζούσε πέντε χρόνια μόνο καλοκαίρια. Μόνο. Περνούσε το καλοκαίρι της υπέροχα, κι όταν γινότανε ...

Μια κιθάρα στο διάστημα

Το μόνο πράγμα που θα άξιζε ποτέ να περιγράψω συναισθηματικά, λυρικά, μάλλον ποιητικά, με όλες του τις λεπτομέρειες και σε όλες του τις εκφάνσεις, γιατί μπορεί να ψηλαφηθεί, να αφουγκραστεί, να υμνηθεί, να γίνει πίνακας ζωγραφικής και τελικά να αγαπηθεί το μοναδικό αντικείμενο που θα έπαιρνα μαζί μου σε ένα ερημονήσι ή πριν την καταστροφή της γης γιατί μπορεί να χαϊδέψει τις αισθήσεις σου και να διώξει τη μοναξιά, να αναστενάξει, να θρηνήσει, να αποτυπώσει τις έγνοιες σου σε κάτι λείο που ύστερα θα θρυμματίσει και να κάνει τις σκέψεις σκόνη ώσπου να εξατμιστούν και που μπορεί, αν το ανεβοκατέβεις ή το γρατσουνίσεις ή το χτυπήσεις, να καθρεφτίσει την ενέργεια, την ένταση, τον θυμό, τη γλύκα, τα όνειρα σου, και ακουμπώντας ίσως στοργικά στον ώμο σου να σε συνοδέψει στο πιο μακρινό ταξίδι σαν φίλος που την κατάλληλη στιγμή θα ακουστεί σκληρός, ευθύς και μετά πάλι ευγενικός, κάπως τρυφερός το μοναδικό υλικό αγαθό που δένει τόσο αρμονικά με το ανθρώπινο κορμί και στηρίζεις ...

Ο Ζακ και η μαγική φασολιά

  Ο Ζακ ήθελε να βρει μαγικά φασόλια για να φυτέψει μια μαγική φασολιά και να ανέβει να ζήσει εκεί πάνω. Μακριά από όλους αυτούς που τον αδίκησαν. Μακριά από όσους τον κακοποίησαν, ξυλοκόπησαν, κορόιδεψαν, βίασαν, κατηγόρησαν, σκότωσαν, χειραγώγησαν, έπνιξαν. Όμως δε μπόρεσε να ξεφύγει από αυτό τον κόσμο και τα τέρατα του. Δεν φύτεψε τη μαγική φασολιά του κι ούτε θα φυτρώσει ποτέ από μόνη της, αυτό είναι σίγουρο. Γι’ αυτό και ο Ζακ δεν ψάχνει πια για μαγικά φασόλια. Εσύ όμως που έχεις μερικά, μην τα κρατάς για πάρτη σου. Άπλωσε το χέρι σου προς τη μεριά του. Πρόσφερε κάποια. Μπορεί να μην καταφέρει να μαζέψει όσα χρειάζονται… μπορεί ποτέ να μην είναι αρκετά. Μπορεί όμως και να είναι. Ποτέ δεν ξέρεις.